A cara máis escura de Compostela

A insuficiencia de puntos de luz converte rúas, prazas e aparcadoiros da cidade en auténticos buracos negros onde a iluminación brilla pola súa ausencia.

O verán xa terminou e as noites de outono iranse facendo máis longas e escuras. A negrura farase máis presente e, nalgúns recunchos da cidade, campará ás súas anchas sen que a débil iluminación poida pór un pouco de luz en tanta escuridade. E é que a deficiencia da iluminación pública nalgunhas partes da cidade regalará un aura sinistra a algunhas rúas de Santiago.

[...]

Na outra punta da cidade, os residentes no Burgo das Nacións atópanse nunha situación moi parecida. Os farois nas inmediacións deste centro non proporcionan suficiente claridade como para que os que camiñan por alí non sentan certa sensación de desasosego pola noite. O aparcadoiro do Auditorio, o parque da Música e a zona de Pelamios gozan, cando cae o sol, dunha escasa contaminación lumínica. Se se mira ao ceo, pódense divisar as estrelas. Pero se se fixa a mirada á fronte, pouco se pode observar. Estefanía Losada, que vive durante o curso na residencia do Burgo, explica que «para ir pola entrada traseira do Burgo, hai que pasar por un tramo de rúa sen ningunha luz».

Outras zonas onde a escuridade actúa con premeditación, alevosía e, sobre todo, nocturnidade é na avenida de San Caetano. Os transeúntes atravesan esta avenida entra a penumbra e unicamente hai algo de visibilidade grazas aos focos que iluminan o edificio administrativo de San Caetano. Outras zonas como a Almáciga, Vite ou Conxo viven entre claroscuros pola falta de luz pola noite.

Para ler a nova no seu lugar de orixe preme aqui