''Sempre fun o riquiño, o típico ao que as amigas lle contaban todos os seus rollos sentimentales e el aí aguantando''

É o favorito da cinta favorita dos Goya, Celda 211, 16 nominacións. Despoxado xa de Malamadre, o personaxe polo que aspira ao galardón como mellor actor, Luis Tosar recoñece que lle gusta facer de malo, porque en realidade é un buenazo. Vese feo, pero recórdase guapo de neno e sen sorte coas mulleres durante a súa adolescencia, algo que cambiou xusto agora, cando ten parella. Con 36 años repletos de premios e recoñecementos afronta, por fin, a súa madurez.

[...]

P. Sabido é que a voz de Malamadre a tomou prestada dun amigo, ten amigos tan macarras, nenooo?

R. Si, cambiámonolas, el quedou coa miña (rise). Este Chino é un cacho de pan, non tene nada que ver con Malamadre, pero criouse no Vite, onde eu vivo agora, que nos anos 70/80 era, iso, o barrio chungo. Creceu entre macarras e non sei por qué quedoulle a voz así: «Baaaah, flipé, chavaaaal, flipé [en auténtico rexistro]».
[...]

Para ler a entrevista no seu lugar de orixe, preme aquí