sábado, 28 de fevereiro de 2009

A cantante caboverdiana Lura actúa no Auditorio

O Auditorio de Galicia acollerá esta noite, ás 21.00 horas, a segunda cita do ciclo Sons da Diversidade, que chega da mano de Lura, una cantante de origen caboverdiano que presenta o seu último traballo M'bem di fora.

A diva cosmopolita da música caboverdiana afonda nas súas raíces rurais cunha viaxe que vai do rithm and blues aos ritmos máis auténticos da terra dos seus antepasados. Funaná, batuku, mazurca... non faltarán na actuación de Lura, cuxas entradas poden adquirirse, a 15 euros, na billeteira.

Para ler a nova no seu lugar de orixe, preme aquí

Sensualidade caboverdiana en Sons da Diversidade

A cantante Lura visita o Auditorio coas súas últimas cancións, reafirmando a riqueza musical do seu país
Lura retorna co seu último disco a Cabo Verde,
onde canta rodeada de xentes de todas as idades.

Aínda que nacida en Lisboa, o seu sangue provén de dez illas como dez enormes pedras volcánicas navegando no Atlántico, sobre as que ela canta tocando o oído e a pel coas súas doces cancións de inconfundible sabor caboverdianos. Chámase Lurdes Assunção, pero ela escolleu as tres primeiras letras do nome e a primeira do seu apelido para darse a coñecer no mundo da canción como Lura. Esta noite, día de reflexión en Galicia, a cantante de Cabo Verde porá o ton preciso e o sorriso perfecto para estas horas previas á xornada electoral co segundo dos concertos do programa Sons da Diversidade no Auditorio de Galicia.

Lura regresa por segunda vez a Compostela, nesta ocasión coas cancións do seu último disco M' bem di fora , título que alude a unha expresión caboverdiana utilizada para designar as persoas que veñen de fóra da cidade, do interior. A cantante non se sentirá estranxeira na capital galega pois neste territorio lusófono son moitos os que gustan da música caboverdiana. Ademais, Lura é unha estrela que xa aluma con moito brillo no ceo da música lusófona, sorprendendo polo seu carácter, a súa voz vigorosa, triste ás veces, de timbre profundo e inflexións sensuais.

Lura naceu en Lisboa en 1975, o mesmo ano que Cabo Verde se independizaba de Portugal, seguindo así o destino de dous terzos da poboación do seu país que vive na diáspora. O seu pai era da illa de Santiago, e a súa nai de Sao Nicolau, a illa que produce o mellor grog (ron local), e a novo artista recorda aos seus pais escoitando e bailando morna, como a maioría dos caboverdianos. Porque en Cabo Verde, como evoca a cantante, aínda que teñen motivos para chorar, sempre están dispostos para a festa. Hai que bailar con desgustos e ser felices con bágoas nos ollos, pero nunca darlle pena á tristeza.

A voz asentada sobre o seu vigoroso corpo, esculpido pola natación e a danza, non estaba destinada para a canción. Lura era bailarina e o potencial da súa voz foi descuberto por casualidade, ás súas 17 anos, por Juka, estrela da música africana en Lisboa. Pouco despois xa gravaría un disco de baile con estilo crioulo caboverdiano de fondo, ao que seguiría un cóctel de R&B e zouk, o ritmo de moda entre a mocidade de Cabo Verde.

Desde entón, a hoxe xa diva da música caboverdiana veu profundando nas súas raíces rurais nunha continua viaxe polo R&B e os ritmos máis auténticos da terra dos seus antepasados como o funaná, o batuku, mazurca... parte esencial da vida diaria de Cabo Verde e cun sabor diferente en cada illa. O terceiro disco de Lura, o primeiro verdadeiramente caboverdiano, Di Korpu Ku Alma, foi un éxito rotundo no arquipélago e a diáspora. Agora, catro anos máis tarde, Lura reafirma a súa identidade e a enorme riqueza de Cabo Verde, con M' bem di fora.

Para ler a nova no seu lugar de orixe, preme aquí

sábado, 21 de fevereiro de 2009

«O Auditorio é onde mellor soa a música de toda Galicia e case que de España»

Músico por vocación e paixón, fíxose a si mesmo como técnico de son e hoxe é un referente na súa especialidade

A Radio Galega ten un estudo e uns equipos de gravación únicos nun medio radiofónico público, agás o que ten RNE. A fronte deste servizo, que naceu co medio hai vintecatro anos e que está aberto a todos os músicos galegos que o requiren, tanto se son afeccionados ou profesionais, está Pablo Barreiro Rivas, un técnico de son feito a si mesmo que é unha referencia non mundo ds música malia que o refuga esa consideración.

Con 9 anos veuse do seu Forcarei natal a Santiago para facer o bacharelato no Seminario, «porque nunha familia como a miña era a única posibilidade que tiñamos de estudar os dous irmáns maiores e logo eu». Chegou coa idea de estudar para cura, «pero era o único que a tiña, porque meus pais so querían que tivera unha formación, e a vía era o Seminario». A vocación pasoulle axiña, «porque nun par de anos empecei a pensar noutras cousas»

O que si fixo naqueles anos de seminarista foi estudar música. Prendera nel a chispa cando tiña uns sete anos. Viñera coa súa nai visitar aos dous irmáns «e José Luis deunos unha guitarra que lle acababa de tocar nunha rifa para que a levaramos a casa no coche de liña. E alí quedou ate que un día veu el e empezou a tocar algunhas cousas que aprendera, e para min foi unha revolución, pareceume impresionante que se lle puideran arrincar sons coherentes a aquel aparato que nunca vira funcionar». Anos despois estudou guitarra clásica en Santiago con Isaac Vázquez Alvite. Esa foi a súa verdadeira vocación, a que o levou a dedicarse profesionalmente á música, tocando en orquestras por festas e verbenas de toda Galicia.

Ate que apareceu a Radio Galega e Pablo percorreu de novo Galicia, esta vez «nunha camioneta chea de trasgos» para gravar a grupos, bandas e demais novas musicais. Non tardou en converterse nun gurú no mundo da música galega pola súa impecable mestría e a súa grande sensibilidade co son, malia que el di que foi totalmente casual, «porque se son unha referencia é porque tiven a sorte de caer nun sitio determinado, onde podo facer un traballo determinado cunhas boas condicións. Calquera outro que estivera aí sería unha referencia». Tamén minimiza a xenerosidade que lle recoñecen moitas persoas: «É moi fácil selo cando tes asegurado o pan. Sei moi ben que estou nun servizo público no que teño que poñer a disposición da xente os medios que a propia sociedade me proporciona. Eu fágoos funcionar en beneficio da comunidade». Neste estudo radiofónico teñen as portas abertas afeccionados ou principiantes que queren gravar unha maqueta de presentación, tanto se son solistas como grupos ou coros que empezan como gravacións en conservatorios de formacións de alumnos. Fan o seguimento da Real Filharmonía de Galicia, da que gravan practicamente todos os concertos, e das bandas populares dun nivel profesional. Tamén gravaron toda a música histórica dos arquivos das catedrais e a recuperacións da medieval e renacentista. O fondo musical da Radio Galega é dos máis ricos, se non o máis, que hai en Galicia.

Pablo asegura que ten a sorte de que lle deixan traballar ao seu aire, ate o punto que ás veces está algo preocupado «porque non sei se me deixan porque non saben o que fago ou é porque realmente o fago ben». É das persoas que mellor coñece a situación da música galega, a súa vitalidade e a súa evolución. «Teño o pracer de estar moi metido no miolo, que vai por ciclos, porque houbo un momento no que as bandas de música avanzaban a unha gran velocidade, pero a medida que foron mellorando a cousa foise amainando, porque é difícil mellorar. E o mesmo pasou co jazz, que se foi asentando, con menos revolución e máis traballo de fondo, como pasou tamén co folk». Podía escribir a historia da música nestes case 25 anos, pero nin o pensou, porque aínda que recoñece que ten unha visión única, «non é completa e non quero monopolizar nada, sería pretensioso pola miña parte, porque hai moitos currunchos que se me escapan». Asegura que foron anos magníficos, entre outras cousas porque antes non había medios nin formación, «¡quen me dera cando estudaba música, naqueles anos nos que había que ir adiviñando e inventando o que xa estaba inventado!».

O mesmo lle pasou como técnico de son, especialización na que é autodidacta, «porque non tiven unha escola e fun pescudando e compartindo coñecementos con outros colegas. Por iso manexo técnicas que son miñas, aínda que logo descobres que chegaches a conclusións doutros, pero podo dar fe que son miñas, aprendendo dende abaixo, observando a vida».

A clave do traballo de Pablo está en ser músico, cousa que lamenta que non sexa unha condición hoxe en día na formación regrada. «Eu non concibo un traballo coma o meu sen ser músico». Pode entender que non o sexa un técnico de sonorización de cine ou de control nunha estación de radio ou nun plató de televisión, «pero para gravar música hai que ver cos ouvidos, pechar os ollos e ver como está colocada a orquestra para poder apreciar cada instrumento nunha gravación. Aí é onde distingo unha boa gravación dunha mala». Di que canto mellores e máis profesionais son os músicos máis doado é traballar.

Para ler a nova no seu lugar de orixe, preme aquí

sexta-feira, 20 de fevereiro de 2009

Ciencias da Comunicación acolle unhas xornadas sobre xénero e información

Baixo o título Comunicar dende a perspectiva de xénero. Claves para unha información non sexista , a Facultade de Ciencias da Comunicación acolle entre os días 2 e 6 de marzo unhas xornadas sobre xénero e información, que pretenden axudar a un uso correcto e comprometido da linguaxe nos medios, e achegar as claves para poder facelo.

Dirixidas por Luís Álvarez Pousa, director de Tempos Novos e profesor da USC, e por Ana Belén Puñal, do grupo de investigación Cidacom (Cidadanía e Comunicación), o seminario combina conferencias con sesións prácticas, abordando a perspectiva de xénero desde distintos ámbitos: a reprodución de estereotipos, o tratamento nos contidos audiovisuais, a violencia de xénero nos medios, ou as representacións de homes e mulleres nos medios de comunicación.

Entre as relatoras que participan nas xornadas figura Isabel Menéndez Menéndez, xornalista especializada en temas de xénero e autora d'O zapato da cincenta. O conto de fadas do discurso mediático, no que se reflicte como a televisión substituíu aos contos no seu rol de perpetuar un modelo de muller conservadora, maqueado baixo un verniz progresista. O seminario, dirixido a profesionais de medios e a alumnos da USC, poderá convalidarse por un crédito de libre configuración.

Para ler a nova no seu lugar de orixe, preme aquí

quinta-feira, 19 de fevereiro de 2009

Primeira retrospectiva pictórica de Antón Mouzo no Auditorio

A exposición é unha homenaxe ao artista, falecido fai dous anos ·· A mostra recolle obras inéditas e fondos do seu estudo ·· Os debuxos, óleos, anotacións, ilustracións e videoinstalacións do autor estarán expostos até o 31 de maio.

Familiares e seguidores da obra de Antón Mouzo, falecido fai dous anos, reuníronse onte no Auditorio de Galicia para renderlle unha emotiva homenaxe a través dunha mostra antolóxica, que permanecerá exposta ao público até o próximo 31 de maio.

A exposición, inaugurada onte pola concelleira Socorro García, é a primeira retrospectiva en Galicia dun artista significativo que, segundo explicaron os seus organizadores, "desenvolve diferentes liñas de traballo a través, esencialmente, da pintura, e que toma como tema principal a representación da natureza para conformar un particular universo, que tivo en todo momento constantes referencias a Vimianzo, a vila na que naceu".

De formación autodidacta e gran coñecedor da historia da arte, a súa obra "reflicte unha fonda influencia da arte galega, desde o Románico aos renovadores, sen esquecer outras formulacións internacionais como Hockney ou Bacon, aos que admiraba".

A mostra, comisariada por María Pouse, recolle unha selección do seu traballo máis significativo, sorprendendo ao público cunha obra "na que se detecta o espírito dun creador inquedo que explora continuamente e que se expresa por medio de diferentes poéticas", entre as que destacan "o pop, ou neoexpresionismo, a figuración, a abstracción ou a fotografía, sen esquecer tampouco o uso das novas tecnoloxías".

O proxecto, produción propia do Auditorio e para o que a comisaria, María Pouse, contou coa estreita colaboración da familia e amigos que se involucraron de "xeito determinante no impulso desta iniciativa", inclúe obras inéditas procedentes no seu maior parte de arquivos do artista e dos fondos do seu estudo.

A selección permitirá ao público "coñecer e gozar de óleos, debuxos, anotacións, ilustracións, videoinstalacións e diversas series de pinturas, como as que o cineasta Xavier Villaverde utilizara no filme Fisterra".

Nova antolóxica













Os amantes da arte déronse cita onte no Auditorio para asistir á inauguración da mostra de Antón Mouzo, que permanecerá aberta até o 31 de maio, podendo visitarse todos os días de 10.00 a 14.00 h. e de 16.00 a 20.00 horas, agás os días de concerto que pecha ás 19.00 horas.

Para ler a nova no seu lugar de orixe, preme aquí

quarta-feira, 18 de fevereiro de 2009

Exposición antolóxica de Antón Mouzo no Auditorio de Galicia

O Auditorio de Galicia acollerá hoxe, ás 20.30 h., a inauguración dunha mostra retrospectiva de Antón Mouzo, que presentará un percorrido polas obras realizadas desde comezos dos anos oitenta até as súas últimas producións, con pezas que destacan pola complexidade da súa elaboración e o seu carácter experimental.

Para ler a nova no seu lugar de orixe, preme aquí

O pianista Abe Rábade deleitou aos escolares galegos cun repertorio de jazz no Auditorio de Galicia

O pianista compostelán Abe Rábade deleitou onte aos escolares galegos cun concerto didáctico de jazz, que foi moi aplaudido. O programa, preparado especialmente para acercar o jazz aos escolares e que se repetirá hoxe, incluiu obras de clásicos como Charlie Parker, Bill Evans, Miles Davis, John Coltrane e dúas composicións do propio músico. As sesións deste espectáculo foron disfrutadas por alumnos de Santiago, Boqueixón, Touro, Ames, Brión, Monforte, Marín e Caldas, entre outros.

Para ler a nova no seu lugar de orixe, preme aquí

domingo, 15 de fevereiro de 2009

Exposición sobre a historia do lobo no centro veciñal de Vite

A concelleira de Medio Ambiente, Elvira Cienfuegos, inaugurará o martes ás 19.30 horas no centro sociocultural José Saramago, de Vite, a exposición denominada "O lobo, unha carreira pola supervivencia".

A mostra que agora chega a Santiago está organizada por Adega, o grupo ecoloxista Erva, e a Asociación de Amizade das Artas Galego-Portuguesas, e pretende ser un alegato a favor da conservación do lobo ibérico e dos seus hábitats.

Estará aberta até o 17 de marzo, e nela reúnense obras de creadores literarios e plásticos solidarios coa defensa do lobo e o seu ecosistema. Vinte e nove escritores galegos aportaron obras inéditas, e ademais figuran tamén pinturas, fotografías e esculturas de autores galegos e portugueses con esta mesma temática.

Para ler a nova no seu lugar de orixe, preme aquí

O lobo centra unha exposición que poderá visitarse desde o vindeiro martes en Vite

A concelleira de Medio Ambiente e Desenvolvemento Sustentable, Elvira Cienfuegos, inaugurará o vindeiro martes a exposición O lobo, unha carreira pola supervivencia. Será no centro sociocultural José Saramago de Vite ás 19.30 horas. Esta mostra chega a Compostela da man da Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galicia (Adega); o grupo ecoloxista ERVA e a Asociación de Amizade dás Artes Galego-Portuguesa e pretende ser unha alegación pola conservación do lobo ibérico e os seus hábitats.

A exposición contén paneis divulgativos sobre a situación do lobo en Galicia, fotografías sobre a especie e o seu medio, elementos relacionados coa bioloxía do lobo e elementos que evidencian a presenza deste animal na cultura. Tamén conta cunha parte bibliográfica e un documental sobre o lobo rodado en liberdade. Existe a posibilidade de realizar visitas guiadas a esta iniciativa ecolóxica.

Para ler a nova no seu lugar de orixe, preme aqui

sábado, 7 de fevereiro de 2009

Cabreo en Vite pola apación de pintadas con símbolos racistas

Os veciños denuncian que "a Policía nunca pasa por aquí" e piden aos políticos que lles presten máis atención ·· Algúns edificios están cheos de signos nazis

Os veciños da Avenida de Castelao, no barrio de Vite, están fartos de que un grupo de rapaces se dedique a pintar as paredes das súas casas. A súa paciencia, ademais, está ao límite desde que pintasen signos nazis e racistas no número 28 desta rúa. "Pagamos os mesmos impostos que os veciños do centro da cidade, pero por aquí nunca pasa ningunha patrulla da Policía", aseguran os veciños. E, por elo, reclaman máis atención "dos políticos, que agora nos pedirán o voto". Ademais das pintadas, os gamberros romperon uralitas dalgunhas casas, "e agora temos que aguantar que nos entre humidade nas nosas vivendas", sinalan estes afectados.

Para ler a nova no seu lugar de orixe, preme aquí

Asociación Veciñal "Polígono de Vite"

Asociación Veciñal Polígono de Vite

Proxecto "Urbana Santiago norte"

proxecto URBANA SANTIAGO NORTE

Centro socio-cultural "José Saramago"

Centro socio-cultural José Saramago

Estades controlados

Auditorio de Galicia

Auditorio de Galicia

Snap Shots

Get Free Shots from Snap.com

Novas Vitenses © 2008. Template by Dicas Blogger.

TOPO