Menos dun terzo das solicitudes da dependencia están resoltas

O perfil da cuidadora é unha muller de 61 anos, con problemas de artrose e con nula ou escasa axuda formal

O Concello de Santiago tramitou 669 peticións, das que teñen resolución pouco máis de duascentas

A Lei da Dependencia segue o seu camiño paso a paso, pese a que os usuarios quixesen que a velocidade fose significativamente superior. Desde o departamento de Vicepresidencia ofrecen datos globais das persoas que solicitaron os recursos desta lexislación estatal, das valoracións realizadas e as axudas concedidas, pero non se desagregan os datos por concellos, polo que é complicado aglutinar as cifras de compostelanos que tramitaron esta lei.

O Concello é un das canles para facelo, e os servizos sociais municipais emitiron xa 669 peticións desde a súa entrada en vigor. Segundo os datos facilitados pola Concellería de Servizos Sociais, resolvéronse 206, menos dun terzo. Isto non significa que estas persoas dependentes xa estean cobrando a axuda ao cuidador, ou teñan unha praza nunha residencia, senón simplemente que está concedida.

Desde o Concello recordan que aínda que son moitos os que esperan pola resolución, os trámites estanse axilizando respecto ao primeiro ano de implantación da norma. A canle municipal non é o único, con todo, e as persoas dependentes ou cun familiar con algún grao de dependencia tamén poden xestionalo a través dos traballadores sociais do Servizo Galego de Saúde. Aínda que a Consellería de Sanidade non facilita datos, desde un dos catro centros de saúde de Santiago, o de Vite, sinalan que se valoraron xa outras 156 solicitudes, a maioría xa concedidas. En total, tendo en conta os datos do Concello e os dos centros sanitarios, a cifra superaría ampliamente o milleiro de tramitaciones.

Mulleres na sesentena

O centro de saúde de Vite levou a cabo un estudo no barrio sobre as persoas que se encargan de coidar aos dependentes. O perfil reflexa que se trata dunha muller de 61 anos que dedica as 24 horas ao día a coidar ao seu familiar dependente, normalmente o seu cónxuxe ou aos seus pais. En xeral, a maioría dos apoios que teñen son de carácter informal (familiares ou veciños) e en menor grao de carácter formal (axudas públicas ou servizos de residencia ou centros de día).

Ademais, no estudo fíxose fincapé en como se sentían, e moitas tiñan problemas de depresión, ansiedade, así como de enfermidades osteoarticulares -fundamentalmente artrose e artrite-, agravadas polos traballos de mobilidade que deben facer cos seus familiares.

ENTREVISTA | ISABEL REDONDO | Trab. social en Vite

«É unha boa lei, pero fai falta unha maior coordinación entre os recursos sociais e sanitarios»

Isabel Redondo Zambrano é a traballadora social do centro de saúde de Vite. Defende unha lei que deu un respiro a unha poboación como a compostelana, envellecida e en moitos casos con problemas de dependencia. De feito, recorda que os primeiros casos que empezou a tramitar en maio de 2007 xa estaban cobrando en marzo do 2008. Como é lóxico, todo é mellorable, e ela ten moi claro cais son as lagoas que hai que subsanar.

-¿Que é o que falta nesta lei?

-É unha boa lei, aínda que desde o meu punto de vista fan falta tres cousas: unha maior coordinación dos recursos sociais e sanitarios, para que o proceso sexa máis áxil e sobre todo non haxa duplicidade de traballos; a contratación de persoal formado, para que non se produza un pescozo de botella; e a potenciación dos recursos básicos. Un dos grandes problemas que ten Santiago, e supoño que Galicia, é a ausencia de recursos como residencias, centros de día, programas de respiro familiar.

-¿É tan lenta a dependencia como din?

-Calquera trámite administrativo é lento. Estase tardando en torno a un ano ou ano e medio desde a tramitación da solicitude. Nisto tamén inflúe o tipo de axuda que se conceda, porque é máis sinxelo conseguir a compensación económica ao cuidador cando é un familiar, ou ben vinculado a un cuidador externo (nestes casos trátase dunha achega económica), que os servizos, porque hai un déficit de base (non hai prazas en residencias nin centros de día).

-¿Como mellora a vida do dependente e o cuidador unha vez concedida a axuda?

-De súpeto o cuidador pode contratar a alguén unhas horas ao día e saír, cambiar de aires, porque tamén ten un nivel de estrés elevado. Aos que non traballan págaselles ademais o alta na Seguridade Social. É un respiro para a persoa que coida ao dependente.

Case 58.000 galegos solicitaron a axuda á Xunta

As cifras galegas que manexa o departamento de Vicepresidencia e que periodicamente envía ao Ministerio de Educación e Política Social -que é o que ten competencias na actualidade- reflicten que a finais de xaneiro deste ano solicitaran as axudas case 58.000 galegos de distintos graos de dependencia.

Os equipos de valoración están traballando con rapidez, e máis de 54.000 xa foron recoñecidos por estes equipos -en todo o proceso hai dúas valoracións, a que fai o traballador social que tramita a axuda, e despois a dous equipos de Vicepresidencia-. Algo máis de 36.000 tiñan dereito a algún tipo de axuda, e deles 22.559 xa recibiron un Plan Individualizado de Atención (PIA) recoñecido na lexislación estatal.

Para ler a primeira noticia no seu lugar de orixe preme aquí
Para ler a entrevista no seu lugar de orixe, preme aquí
Para ler a última noticia no seu lugar de orixe, preme aquí
Para ler o testemuño das familias, preme aquí, aquí e aquí