Música de concerto sen etiquetas e con opción a tusir
A Real Filharmonía de Galicia abriu por primeira vez ao público un ensaio xeral
Música en estado puro. En mangas de camisa, sen aplausos de cortesía e coa luz da sala acesa. Así foi o ensaio xeral aberto ao público que ofreceu onte por primeira vez a Real Filharmonía de Galicia.
Foi no primeiro dos oito que vai haber ao longo da temporada, unha novidade que ten o propósito de achegarlle aos composteláns o traballo da orquestra, duns mestres da música que mirados sen paxariña nin frac enriba do escenario parecen máis próximos, aínda que a súa capacidade para facer vibrar os instrumentos que tan ben dominan convérteos en especiais, sen dúbida algunha.
Entre as arredor de sesenta persoas que acudiron ao Auditorio de Galicia para o ensaio aberto había dous ou tres grupos familiares, de pais e fillos pequenos. E melómanos que se delataban pola súa necesidade de emular ao director dende a butaca levando o ritmo da orquestra coas súas man discretamente. So podían asistir á segunda parte (porque na primeira intervén un solista e necesita unha maior concentración), do programa que a Real Filharmonía vai interpretar no concerto desta noite, dirixido polo director asociado da orquestra residente no Auditorio, o compostelán Maximino Zumalave, que tamén estivo á fronte da preparación en tempo case real actuación.
Os responsables da Real Filharmonía e do Auditorio, que colabora estreitamente con esta iniciativa, decidiron que estes ensaios coincidan con concertos que inclúen obras do repertorio sinfónico. E onte foi a Sétima Sinfonía de Beethoven. Nos sucesivos encontros abertos as obras van ser de Haydn, Schubert, Mendelssohn, Sibeluis e Ravel entre outros.
O público que se anime a asistir poderá participar, como vén dixo Zamalave nunhas breves palabras previas ao inicio do ensaio, a algo así como a elaboración dunha obra artista que aínda está no taller, no estudio dun pintor ou no obradoiro dun escultor. Claro que non é o mesmo, porque os mestres da RFG o que fixeron onte foi a última posta a punto dos axustes que marca o director, que son distintos segundo de quen se trate. A intención é que ao remate de cada un deste ensaios o público lle faga preguntas ao director. Onte non houbo, se cadra porque non houbo quen iniciara o debate, e iso que na sala estaban algúns bos afeccionados.
Para ler a nova no seu lugar de orixe preme aqui
Música en estado puro. En mangas de camisa, sen aplausos de cortesía e coa luz da sala acesa. Así foi o ensaio xeral aberto ao público que ofreceu onte por primeira vez a Real Filharmonía de Galicia.
Foi no primeiro dos oito que vai haber ao longo da temporada, unha novidade que ten o propósito de achegarlle aos composteláns o traballo da orquestra, duns mestres da música que mirados sen paxariña nin frac enriba do escenario parecen máis próximos, aínda que a súa capacidade para facer vibrar os instrumentos que tan ben dominan convérteos en especiais, sen dúbida algunha.
Entre as arredor de sesenta persoas que acudiron ao Auditorio de Galicia para o ensaio aberto había dous ou tres grupos familiares, de pais e fillos pequenos. E melómanos que se delataban pola súa necesidade de emular ao director dende a butaca levando o ritmo da orquestra coas súas man discretamente. So podían asistir á segunda parte (porque na primeira intervén un solista e necesita unha maior concentración), do programa que a Real Filharmonía vai interpretar no concerto desta noite, dirixido polo director asociado da orquestra residente no Auditorio, o compostelán Maximino Zumalave, que tamén estivo á fronte da preparación en tempo case real actuación.
Os responsables da Real Filharmonía e do Auditorio, que colabora estreitamente con esta iniciativa, decidiron que estes ensaios coincidan con concertos que inclúen obras do repertorio sinfónico. E onte foi a Sétima Sinfonía de Beethoven. Nos sucesivos encontros abertos as obras van ser de Haydn, Schubert, Mendelssohn, Sibeluis e Ravel entre outros.
O público que se anime a asistir poderá participar, como vén dixo Zamalave nunhas breves palabras previas ao inicio do ensaio, a algo así como a elaboración dunha obra artista que aínda está no taller, no estudio dun pintor ou no obradoiro dun escultor. Claro que non é o mesmo, porque os mestres da RFG o que fixeron onte foi a última posta a punto dos axustes que marca o director, que son distintos segundo de quen se trate. A intención é que ao remate de cada un deste ensaios o público lle faga preguntas ao director. Onte non houbo, se cadra porque non houbo quen iniciara o debate, e iso que na sala estaban algúns bos afeccionados.
Para ler a nova no seu lugar de orixe preme aqui
Enviar um comentário